بیش از هر چیز «همزادپنداری» است که چشمانمان را به دنبال سطرهای یک متن داستانی می کشد، یا بر صفحه سینما یا تلویزیون نگاه می دارد.
اما هیچ یک از ما آیا آنقدر مرد هست که از بند این همزادپنداری رها شود و به جای همه خلقت خدا، یکجا، با یک اثر هنری همزادپنداری کند؟!
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر